U ponedjeljak se navršava devet godina od ubistva Zorana Đinđića, predsjednika Vlade Srbije i lidera Demokratske stranke, na kojeg je 12. marta 2003. godine izvršen atentat ispred zgrade Vlade Srbije.
Đinđić je, nakon što je krajem 2000. godine izabran za prvog demokratskog premijera Srbije, pokrenuo proces korijenitih ekonomskih i društvenih promjena.
Srbiju je u vrijeme svog mandata doveo u centar pažnje evropske, pa i svjetske javnosti, a prema ocijeni zapadnih diplomata, presudno je doprinio izgradnji dobrih odnosa sa zapadnim zemljama poslije perioda višegodišnje izolacije Srbije.
Đinđićeva vlada otpočela je saradnju s Haškim tribunalom i tokom njenog mandata, u skladu s međunarodnim obavezama, uhapšeno je nekoliko haških optuženika, među kojima je bio i bivši predsjednik Srbije i SRJ Slobodan Milošević.
Njegova vlada, u tada razorenoj zemlji, oborila je godišnju inflaciju sa 41 na 15 posto, uvođenjem čvrste monetarne politike dinar je ponovo stekao vrijednost, a krajem 2001. godine zabilježen je ekonomski rast od 5,5 posto.
Odmah poslije ubistva premijera Vlada je proglasila vanredno stanje i pokrenula akciju “Sablja”, u okviru koje su uhapšeni, a poslije troipogodišnjeg procesa, i osuđeni pripadnici “zemunskog klana” kao organizatori i izvršioci ubistva.
Đinđić, koji je rođen je 1. augusta 1952, još tokom studija bio je zapažen kao jedan od prvih, mlađih disidenata tadašnje Jugoslavije.
Studije na Filozofskom fakultetu u Beogradu okončao je 1974. godine, a doktorirao je 1979. na Univerzitetu u Konstancu, u Njemačkoj, tezom “Problemi utemeljenja kritičke teorije društva”, a mentor mu je bio jedan od najistaknutijih filozofa druge polovine 20. stojeća., Jirgen Habermas.
Sa još 12 intelektualaca 1989. godine učestvovao je u obnavljanju Demokratske stranke, čime je i započeo njegov aktivni politički rad protiv tadašnjeg režima.
Januara 1994. godine izabran je za predsjednika Demokratske stranke, na čijem čelu je ostao do tragične smrti marta 2003. godine.
Predvodio je više opozicionih saveza u borbi protiv režima Slobodana Miloševića, a kao predstavnik koalicije “Zajedno” 21. januara 1997. godine izabran je za gradonačelnika Beograda.
Đinđić je bio jedna od ključnih ličnosti demokratskih promjena 2000. godine, kao šef centralnog izbornog štaba i koordinator promotivne kampanje Demokratske opozicije Srbije (DOS) za savezne izbore 24. septembra 2000, koji su označili kraj Miloševićeve vladavine.
Američki nedjeljnik Time je u septembru 1999. godine uvrstio Đinđića među 14 vodećih evropskih političara trećeg milenijuma.
Dobitnik je ugledne njemačke nagrade “Bambi” za 2000. godinu u oblasti politike, a 2002. u Pragu je primio nagradu Fondacije “Polak” za doprinos razvoju demokratije u Srbiji.
Autor je niza naučnih radova iz oblasti filozofije i političke teorije, i prevodilac više filozofska djela. Aktivno se bavio i političkom publicistikom.
Fena/Informer.ba
