Godina je 2021. Finansijska kriza unatoč predviđanjima nije potopila euro, ali 2014., nakon teškog i turbulentnog razdoblja, raspala se Europska Unija. Nova fiskalna i politička struktura – Sjedinjene Europske Države – utvrđena je Potsdamskim sporazumom nakon što su Uniju napustili Ujedinjeno Kraljevstvo, Švedska i Danska. S čvrstom jezgrom okupljenom oko nove Njemačke u novoj političkoj tvorevini sada su i bivše jugoslavenske države – Bosna, Hrvatska, Kosovo, Makedonija i Srbija. Nakon raspada Belgije na Flandriju i Valoniju SED ima 29 članica, dvije više od bivše Europske Unije…
Niall Ferguson , kontroverzni harvardski istoričar-superstar u svojem je eseju u subotnjem Wall Street Journalu objavio svoju viziju evropske budućnosti. Evropa je prikazana dramatično drukčijom od vizije koju danas spašavaju eurobirokrati u Bruxellesu, iako ne nužno i lošijom za življenje.
Šta piše Ferguson:
Bruxelles je politički napušten. Novo središte Evrope je Beč. “Postoji ono nešto u naslijeđu Habsburgovaca što multinacionalnu politiku čini u Beču daleko zabavnijom nego u bilo kojem drugom okruženju”, citira Ferguson novu (izmišljenu) austrijsku kancelarku Marshu Radetzky.
Beč je, naravno, dio velike Njemačke koja se nakon pada vlade Angele Merkel 2013. i pobjedi ideja radikalne antibankarske frakcije Occupy Frankfurt vratila u krilo socijalnih demokrata (SPD). SPD je s radošću prihvatio odlazak neugodno nespretnih Britanaca i Skandinavaca i nagovorio ostale članice “krnje EU” na ujedinjenje u Sjedinjene Evropske Države.
Kao i Istočni Nijemci prije ujedinjenja, evropski južnjaci saživjeli su se s idejom trampe životnih vrijednosti. S petinom stanovništva starijom od 65 i s petinom nezaposlenih, tamošnji stanovnici shvatili su sve vrijednosti užitka u slobodnom vremenu. Gomila eura koja se slijeva na njihove račune potiče doduše iz sive ekonomije, većinom su zaposleni kao vrtlari i batleri bogatih Nijemaca u njihovim rezervnim boravištima na sunčanom jugu, ali to više nikome ne smeta… Pritom u taj “jug” ne ulaze samo priobalni Hrvati, tu je i cijeli jug Francuske (danas u Njemačkoj), cijela Italija, Grčka…
David Cameron upravo je na početku svojeg četvrtog premijerskog mandata. Zahvaljujući sretnoj zvijezdi pod kojom je rođen, nevoljko popuštajući euroskepticima u svojoj vlastitoj stranci, odlučio je raspisati referendum o članstvu u EU. Njegova liberalno-demokratska koalicija učinila je političko samoubistvo priklonivši se laburistima. Potpirena vatrenim londonskim tabloidima britanska se javnost izjasnila protiv EU (59 posto glasova) i vlast odlučila povjeriti isključivo torijevcima koji su dobili apsolutnu većinu u Parlamentu. Engleska je danas omiljeno odredište velikih kineskih investicija, a bogati Kinezi zaljubljeni su u svoje raskošne londonske stanove i u novootkrivene užitke škotskih lovišta.
Inspirirani obnovljenim finskim nacionalizmom, Šveđani, Danci i Norvežani zajedno s Islanđanima osnovali su Sjevernjačku ligu nakon što su odbili sve njemačke pozive da finansijski potpomognu posrnule države na jugu Evrope.
SED je započeo pristupne pregovore s Ukrajinom. Njemački birokrati uzbuđeno najavljuju novi sporazum u Jalti koji će ponovno podijeliti istok Evrope na zone ruskog i zapadnoevropskog interesa. Izvor blizak kancelaru Gotha-Dämmerungu prošle se sedmice našalio: “Ne brine nas što Rusi imaju naftovode sve dok mi možemo zadržati crnomorska kupališta”, prenosi Jutarnji list.
Informer.ba
