Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici praznuju Badnji dan, kojim se svečano najavljuje najradosniji hrišćanski praznik Božić, dan rođenja Isusa Hrista. Badnji dan je dobio ime po badnjaku, koji se prema drevnom običaju, uoči proslave Božića po julijanskom kalendaru, s prvim sutonom unosi u domove.
Prema običaju, badnjak se pali uoči praznika i gori do Božića, kada se objavljuje radost Hristovog rođenja. Badnjak je po pravilu mlado cerovo ili hrastovo drvo i predstavlja simbol drveta koje su, kako kaže predanje, pastiri donijeli Josifu i Mariji da založe vatru i zagrijju pećinu u kojoj je rođen Isus.
Dogorijevanje badnjaka simbol je rastanka sa starim vjerovanjima i prihvatanje nove svijetlosti koja dolazi sa vjerom u novorođenog Hrista. Svi običaji imaju smisao hrišćanskog zajedništva, pa se smatra da se ljudi okupljeni oko badnjaka zagrijevaju ljubavlju i slogom, a njegovu svijetlost unose u mrak neznanja i praznovjerja. U pravoslavnim kućama Badnje veče je porodični praznik kada se ukućani okupljaju oko posne trpeze.
