U pogledu zaštite djece u BiH i dalje najveći problem predstavljaju siromaštvo i opšte nepovoljno ekonomsko stanje u zemlji, navodi se u Izvještaju o implementaciji Akcionog plana za djecu BiH od 2002. do 2010. godine, kojeg je na posljednoj sjednici usvojio Savjet ministara BiH.
U saopštenju Ministarstva za ljudska prava i izbjeglice BiH navodi se da su u izvještaju predstavljeni pokazatelji koji se odnose na ekonomaki razvoj, pravosuđe i reformu zakona, te djecu u dodiru sa zakonom, zdravstvom, obrazovanjem, socijalnom i zaštitom od mina.
U Izjveštaju se napominje da je evidentan stalni trend porasta broja korisnika prava na socijalnu zaštitu, odnosno da je sve veći broj djece koja žive u statusu siromašnog stanovništva.
Prema izvještaju, čiji je predlagač bilo Ministarstvo za ljudska prava i izbjeglice, najugroženija su djeca bez roditeljskog staranja i djeca bez jednog roditelja, te djeca sa poteškoćama u razvoju.
Kontinuisana edukacija u bezbjednosnim institucijama o svim vidovima zlostavljanja djece aktivnije je počela 2005. godine, a značajan napredak evidentiran je zadnjim godinama provođenja Akcionog plana za djecu BiH.
U oblasti obrazovanja, pravni i institucionalni okvir je razvijen, ali praksa pokazuje da su zakoni nekada samo proklamacije, jer finansijski i drugi preduslovi za njihovu implementaciju nisu obezbijeđeni. Kao rezultat, mnogi reformski procesi su započeti, ali sveobuhvatna reforma obrazovanja još nije završena.
Iako bi sistem socijalne zaštite trebao doprinijeti smanjenju siromaštva, neke od karakteristika tog sistema su nedefinisane korisničke grupe na osnovu kojih se utvrđuju socijalni transferi, što uz neefikasnost i nejednaku primjenu socijalne zaštite unutar BiH ima za rezultat pogoršanje položaja ranjivih grupa, pa time i djece kao indirektnih korisnika socijalne zaštite.
Na nivou BiH ne postoji niti jedan zakon koji reguliše dječiju zaštitu, a postojeći zakoni nisu usklađeni.
U oblastima zdravstva, socijalne zaštite i stanovanja potrebe djece izbjeglica i raseljenih osoba nisu posebno tretirane, tako da su njihove potrebe uključene kao potrebe njihovih porodica, te postoji generalna ocjena da su ta djeca u težem ekonomskom i socijalnom položaju u odnosu na domicilno stanovništvo.
Da bi Konvencija o pravima djeteta bila primijenjena, te UN Milenijumski razvojni ciljevi bili ispunjeni, Savjet ministara BiH je u julu 2002. godine usvojilo Akcioni plan za djecu BiH od 2002. do 2010. godine, čiji je cilj jačanje položaja djece u BiH.
Izvještaj o implementaciji Akcionog plana za djecu 2002 – 2010. godine bio je osnova za izradu Akcionog plana za 2011-2014. godine, koji se nalazi u proceduri usvajanja u Savjetu ministara BiH.
Srna/Informer.ba
