Kongres Bošnjaka sjeverne Amerike osudio je danas Srpsku pravoslavnu crkvu što je bila domaćin nedavnog predstavljanja knjige zatvorskih memoara “Ispovest haškog sužnja” Milana Lukića, organizirane u hramu Svetog Save u Beogradu.
Ocijenjeno je da osuđeni ratni zločinac koji je na živo spaljivao bošnjačke civile, te sistematski mučio i silovao bošnjačke žene i maloljetne djevojčice, uživa nekritičku podršku Srpske pravoslavne crkve.
Dodaje se da je za promoviranje ove knjige odgovorna Srpska radikalna stranka s ultranacionalističkim političarem Vojislavom Šešeljom na čelu.
Navodi se da je rukopis Lukićeve knjige ilegalno prokrijumčaren iz pritvorske jedinice UN tribunala, te da to nije prvi put da je Srpska pravoslavna crkva stala na stranu ratnih zločinaca.
“Nedavno uhapšeni bjegunci, bivši čelnik bosanskih Srba general Ratko Mladić i bivši čelnik hrvatskih Srba Goran Hadžić, hvalili su se da im je Srpska pravoslavna crkva pomagala u bjekstvu od pravde. General Mladić je sada na suđenje za orkestriranje bosanskog genocida, Hadžić je na suđenju za zločine protiv čovječnosti počinjene u Hrvatskoj. Srpska pravoslavna crkva sebe vidi kao moralni kompas srpskog naroda. Njena nerazumna i odvratna djela ukazuju na to da je Crkva moralno neusidrena”, ističe se u saopćenju.
Međunarodni krivični sud u Haagu je 2009. godine proglasio Milana Lukića krivim za spaljivanje više od 120 bošnjačkih žena, djece i staraca u istočno-bosanskom gradu Višegradu. Lukić je osuđen na doživotnu robiju za ovaj strašni zločin.
Kongres Bošnjaka sjeverne Amerike podsjeća da su četnici Milana Lukića 14. juna 1992. zaključali grupu žrtava, većinom iz istog sela, u jednu sobu obiteljske kuće u Pionirskoj ulici, u Višegradu, a potom ih žive zapalili.
Sudski je utvrđeno da je Lukić ubacio eksplozivnu napravu u zabarikadiranu kuću koju je onda zahvatio plamen. On je tada pucao na ljude koji su pokušavali pobjeći iz plamena vatre. Najmanje 59 žena, djece i starijih je izgorjelo, među njima i beba u starosti od 2 dana.
Lukić je također proglašen krivim za spaljivanje najmanje 60 žena, djece i staraca dvije sedmice kasnije, 27. juna 1992. u kući u višegradskom naselju Bikavac.
“Na kraju dvadesetog vijeka, vijeka obilježenog ratom i krvoprolićem ogromnih razmjera, ti užasni događaji izdvajaju se po izopačenosti napada vatrom, po očiglednom predumišljaju i proračunatosti koja ih karakteriše, po čistoj bezobzirnosti i surovosti kojom su okupili, zatvorili i zaključali žrtve u te dvije kuće, i time ih ostavili na milost i nemilost paklu koji je uslijedio, te po stepenu boli i patnje koja je nanesena žrtvama dok su žive gorile”, ističe se u saopćenju.
